Járen geleden, toen mijn zoons 5 en 7 waren, verstopte ik op paaszondagmorgen eitjes in de tuin. Geen echte, maar van die gekleurde chocolade-eitjes. Ik verstopte er precies 20, voor elk kind 10. Na het ontbijt kregen ze een paasmandje mee en mochten ze gaan zoeken. De eerste 10 lagen op voor de hand liggende plaatsen. Naast een bloempot. In een kozijn. Op de regenmeter. Onderaan de regenpijp. Elk gevonden eitje werd met luid gejuich begroet. Halverwege was de score 6 voor de oudste en 4 voor de jongste. Met 10 eitjes te gaan, kon dat dacht ik nog helemaal goed komen. Dat kwam het echter niet. Jongste, die al aardig kon tellen, werd boos toen de eindstand tot hem doordrong. “Máá-háám!” klonk het vanuit de tuin. “Het is niet eerlijk, hij heeft er veel meer gevonden dan ik!” Trots liet oudste zijn mandje zien waarin 12 eitjes zaten. “Goed zo”, prees ik hem. “Geef je er nu twee aan je broertje? Dat is wel zo eerlijk, dan hebben jullie er allebei 10.” Oudste keek mij verontwaardigd aan: “Neuh, doe ‘k niet. Ik heb ze zélf gevonden.” Jongste zette een keel op: “Ik wil ook 10 eitjes!” Om van het gelazer af te zijn, pakte ik de zak met eitjes uit de keukenla en legde 2 eitjes in het mandje van jongste. “Zo”, zei ik. “Kijk eens aan, nu heb jij er ook 10.” Nu zette oudste een keel op. “Dat is niet eerlijk, ík moest ze opzoeken! En híj krijgt ze zomaar!” Ik aaide hem over de bol en suste: “Maar jij hebt er nu toch 2 extra?” Jongste hoorde dat en loeide: “Dan wil ik er ook nog 2!” Opeens wist ik wat er bedoeld werd met de uitdrukking ‘op eieren lopen’… Ik zal jullie besparen hoe dit verhaal geëindigd is, maar neem van mij aan: een pedagogisch hoogstandje was het niet.
De grootste les die je uit bovenstaand verhaal kunt leren, is dat kinderen niet zielig zijn omdat ze minder dan een ander kind hebben. Ze worden zielig gemáákt, door de reacties uit hun omgeving (ja, toentertijd ook door mij dus (🙃). En zielig gevonden worden, het gevoel dat jij minder bent dan een ander, is een rotgevoel. Laat kinderen dus liever even boos worden als ze een spelletje verliezen of als ze zich het misdeelde kind voelen. Kunnen omgaan met frustratie is een geweldige vaardigheid die kinderen in hun leven hard nodig hebben. Oplossingen verzinnen bij tegenslag is een onderdeel van die vaardigheid. En dat is heel creatief! Wist je trouwens dat creatieve kinderen zich minder snel vervelen en gemakkelijker leren? Zo zie je maar dat de vaardigheid omgaan met frustraties de deur openzet naar weer een heleboel andere vaardigheden. Heeft je kind een steuntje in de rug nodig om een vaardigheid te leren? Bij Happy Families helpen we graag. Fijne paasdagen!